به گزارش لیمر؛ نخلداران روستاهای منطقه آبپخش و سعدآباد در حالی سال زراعی ۹۰ را پشت سر گذاشتند که محصولاتشان کیلویی ۳۵۰ الی ۴۰۰ تومان به فروش رفت و تنها هزینه داشت و برداشت را پوشش داد و عملاً هیچ گونه درآمدی کسب ننمودند بماند اینکه اکثر نخلداران هنوز همین چندرغاز را هم دریافت نکرده‌اند.

در حالی که چشم امید کشاورزان به سال زراعی جدید و گشایشی در بازار قیمت‌ها بود، سازمان جهاد کشاورزی کار ساخت و پوشش کانال اصلی آبیاری باغات روستاي بنارآزادگان و دشتی شبانکاره را در سال گذشته به پیمانکار واگذار نموده و در اوج نیاز نخيلات به آب، پیمانکاره آب را بر مردم بسته و کار خود را شروع نمود که کار ساخت کانال یکسال به طول انجامید.

شرکت بهره برداری از شبکه‌های آبیاری و زهکشی آبپخش نیز در طول یکسال زمان پیشرفت پروژه هیچ گونه تدبیری جهت آبیاری نخيلات پایین دست این دو روستا ننموده و با خیال راحت نظاره گر وضع موجود بوده و نخلداران نیز در عین ناباوری شاهد از بین رفتن نخل‌ها و ذره ذره آب شدن حاصل زحمات عمرشان بودند ولی هیچ کاری از دستشان بر نمی‌آمد.

اگر چه تعدادی از نخلداران عمده، میلیون‌ها تومان هزینه نموده و با تراکتور، آب از زهکش‌ها و رودخانه‌ها تلمبه نموده و نخلهاي خود را آبیاری نمودند ولی با توجه به تعداد زیاد نخیلات، کمبود آب و گرانی آن، نیاز آبی نخیلات برطرف نشده و آن شد که نباید می‌شد!

نوروز سال ۱۳۹۱ در حالی فرا رسید که نخلداران روستاهای بنارآزادگان و دشتی شبانکاره داغدار بودند زیرا ۷۰ الی ۹۰ درصد نخیلات این دو روستا ثمر نزده و هیچ گونه اسپات (دُولی) بالا نیاورده و امید باغداران نا‌امید گردید.

حالا این کشاورزان صبور و زحمتکش مانده‌اند و مخارج سنگین زندگی. که با احتساب ضرر و زیان سال زراعی ۱۳۹۰ از تأمین و تهیه خوراک و پوشاک خود نیز ناتوان بوده و تنها مِمَر زندگیشان شده ما به التفاوت هزینهای آب و برق از یارانه‌ها.

سؤالی که این باغداران دارند این است که چه کسی باید تاوان این ضرر و زیان را بدهد و اداره امور زندگی ایشان را چگونه باید تدبیر نمایند.

نماینده نخلداران این دو روستا معتقدند، شرکت بهره برداری، با یک تدبیر ساده و هزینه کم می‌توانست این نقیصه را جبران نموده و جلوی ضرر و وزیان هنگفت حاصله را با پمپاژ آب در زهکش‌ها و برداشت آب در پایین دست، بگیرد که این کار را انجام نداد.

منبع : جنوب نيوز