هفت، عددی است مقدس که نشان دهنده هفت ایزد زرتشتیان موسوم به امشاسپندان است و به همین دلیل سین‌های نوروزی به نام هفت سین خوانده می‌شوند.
سفره هفت سین سفره ایست که در آن سبزه، سماق، سیر، سنجد، سیب، سمنو، سرکه و سکه، همچنین آینه شمعدان، شمع، کتب آسمان، ماهی قرمز، تخم مرغ رنگ کرده یا تزئین شده، کتاب شعر، گل مانند شب بو- لاله – سنبل، کاسه آب، نقل و نبات و شیرینی قرار می‌گیرد.

تمامی مواردی که بر سر سفره هفت سین قرار می‌گیرند دارای معانی خاصی هستند که برای شروع سال نو آنرا طلب می‌کنیم و البته در هر منطقه معنا و تنوع این موارد متفاوت است.
در هفت سین سبزه نشان رویش و سبزی، سمنو به سبب داشتن گندم نشان برکت، سنجد نشانی از عشق و دلداگی، سیب میوه‌ای به نشان سلامت عشق و زایش، سکه‌های تازه ضرب شده نمادی از ثروت است، وجود چند دانه سیر نیز به نشانه دفع بیماری و یک ظرف سرکه هم عنوان برکت بر سفره نوروز ایرانیان جای داده می‌شود.

هفت سین و نمادهای آن نشانه‌های از نو شدن زندگی و طبیعت هستند که در سفره جای می‌گیرند. تخم مرغ رنگ کرده به نیت برکت و روزی که معمولا به تعداد اعضای خانواده تهیه می‌شود و در برخی مناطق به معنایی نشان‌نژاد است و ازدیاد نسل. ماهی نماد برج حوت یا اسفند و نشان برکت و زایش و در برخی مناطق به نشانه زندگی و پایداریست، و شیرینی به معنای شیرین کام بودن در تمام روزهای سال است.

میوه، آجیل و یک تکه نان یا مقداری برنج هم نشان از پر برکت بودن سفره دارد.
گل به نیت باروری و شادابی بر سر سفره هفت سین گذاشته می‌شود.
آینه، برای رفع کدورت و یکرنگی.

شمع روشن به نیت روشنایی و طول عمر اعضای خانواده که به همین دلیل اعتقاد بر این بوده که شمع هفت سین را نباید خاموش کرد و در صورت لزوم این کار باید با برگ سبز یا نقل و نبات انجام شود.
اسفند هم گیاهی مقدس محسوب شده و نمادی از بوی خوش است.
و سرانجام آب در سفره هفت سین پاکی و پاکیزگی است و همچنین نشان آبادانی و همینطور صافی، پاکی و گشایش در کار‌ها می‌باشد.