* آفتاب، روز را از لبخند دیوار کعبه آغاز می کند و ماه، از پیشانی تو نورانی می شود.
* زمان، از حرکت می ایستد، تا تاریخ، از اولین نفس های تو آغاز شود.
* از تو می گویم که شانه های جوان مردی ات، تسکین دهنده دردهای دردمندان بود؛ از تو که خرابه های محزون کوفه، طنین گام هایت را خوب می شناختند؛ همان گونه که نخل های شهر، صدای گریه هایت را
* آمدی و کعبه، لحظه های رسیدنت را در آغوش معطرش تجربه کرد. آمدی و آفتاب در تلألو چشمانت قد کشید.
* تو نخستین بشارت خداوندی پس از پیامبر؛ ادامه دهنده جاده ای که او در طول سال هایی پر مشقت، به سمت یگانه پرستی گشوده بود. زمزمه های تنهایی ات را نخلستان های کوفه به شهادت می آیند. اجاق همیشه روشن عدالتت، تا جهان باقی است، دل های آزاده بشریت را گرم خواهد کرد.
* نگاهت، تصویر مردانگی و راستی است و کلامت زندگی.

خدایـــا!
به بزرگیـــــت قســـم …
توعکس های دست جمعی …
جای هیچ پدر و مـــــادری رو خــالی نذار …
آمیـــــن

پدر جان روزت مبارک
فقط میتوانم بگویم دوستت دارم و از دور میبوسمت

پدرم راه تمام زندگیست، پدرم دلخوشی همیشگیست
روزت مبارک باباجون

بابا دوست دارم بابت تمام زحماتی که کشیدی دستانت را می بوسم و ممنونتم

بیستم جمادی الثانی ولادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و روز مادر بر تمامی مادران عزیز مبارک باد.

بیستم جمادی الثانی هر سال، روزی پر از خاطره و معنویت است؛ خاطراتی شیرین از مادران مهربان،فرزندان با محبت و همسران با وفا ؛ این روز به یُمن ِ زاد روز بانوی نمونه اسلام، فاطمه زهرا ( سلام الله علیها) ، روز مادر نام گرفته است ؛ بانویی که گل سرسبد تمام بانوان عالم است؛ تنها زنی که پدرش معصوم ، شوهرش معصوم و خودش نیز معصوم بوده و پیامبر گرامی

در دهه فاطمیه، ایام شهادت دخت مکرم نبی اسلام، قرار داریم.

سلام و درود خدا بر یگانه بانوئی که در عرش الهی محبوب ملائکه مقرب و هم کلام با برترین آنان و حامل علم خدا یعنی جبرئیل امین بود. درود بیکران خداوند بر فاطمه (س) که بهجت قلب و نور چشم رسول (ص) و عزیزترین انسان‌ها در پیشگاه او بود؛ وجودی که نور پیامبر (ص) سراسر او را احاطه نموده بود و از جهت شبیه‌ترین مردم در رفتار و کردار به رسول خدا بود.

دو چشمِ آمنه بر روی احمد / گره خورده دلش بر موی احمد
گهی خندان گهی محو تماشا / چو می‌بیند خمِ ابروی احمد

خجسته میلاد پیامبر اکرم مبارک باد

نهم ربیع الاول، نه تنها نخستین روز امامت امام عصر علیه السلام است، بلکه آغاز دوره‌ای حیاتی و مهم در تاریخ شیعه نیز به شمار می‌آید.

در سال روز نهم ربیع الاول که یادمان آغاز امامت ولی عصر علیه السلام است، تصمیم گرفتیم در چند سطر کوتاه به رخ دادهایی که پس از شهادت امام حسن عسکری علیه السلام در سامرا روی داد، اشاره کنیم.

روز جمعه، هشتم ربیع الاول سال ۲۶۰ هـ. ق، امام حسن عسکری(ع)

رسول گرامی اسلام (ص) فرمود: هرکس بشارت ماه ربیع الاول را به من بدهد، من هم بشارت بهشت را به او می‌دهم.

ماه ربیع الاول سومین ماه از ماههای قمری و از ماه‌های فرخنده برای شیعیان است. در این ماه برکات خداوند بر زمین فرود می‌آید و انوار جمال الهى بر زمین و زمینیان می ‏تابد. وَ مِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ...؛ از مردم کسی هست که جان خویش را در راه رضایت خداوند می‌فروشد. (بقره/ ۲۰۷)
این آیه نورانی در شب اوّل ربیع الاول در شأن امیرالمؤمنین علی (ع) نازل شد. آن شب پیامبر (ص) از شر کفّار از مکه به مدینه هجرت کردند و امام علی (ع) این قهرمان همیشه تاریخ با نثار جان خویش در بستر رسول الله (ص) خوابیدند. آری، آن شب لیلة المبیت بود.

 ماه ربیع الاول آمیخته با خاطره غم انگیزی چون شهادت امام حسن عسکرى (ع)، ماه میلاد مبارک پیامبر گرامى اسلام (ص) و حضرت امام صادق (ع)، هجرت پیامبر اکرم (ص) از مکه به مدینه، ازدواج حضرت محمد (ص) با حضرت خدیجه (س)، آغاز امامت پربرکت حضرت بقیة اللّه (عج) و ماه رخداد واقعه عظیم «لیلة المبیت» است و در مجموع از ماه‌هاى بسیار پربرکت و پرخاطره‌ای است که سزاوار است، همه علاقه‌مندان مکتب اهل بیت (ع) آن را ارج نهند و گرامى بدارند.