رسول گرامی اسلام (ص) فرمود: هرکس بشارت ماه ربیع الاول را به من بدهد، من هم بشارت بهشت را به او می‌دهم.

ماه ربیع الاول سومین ماه از ماههای قمری و از ماه‌های فرخنده برای شیعیان است. در این ماه برکات خداوند بر زمین فرود می‌آید و انوار جمال الهى بر زمین و زمینیان می ‏تابد. وَ مِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ...؛ از مردم کسی هست که جان خویش را در راه رضایت خداوند می‌فروشد. (بقره/ ۲۰۷)
این آیه نورانی در شب اوّل ربیع الاول در شأن امیرالمؤمنین علی (ع) نازل شد. آن شب پیامبر (ص) از شر کفّار از مکه به مدینه هجرت کردند و امام علی (ع) این قهرمان همیشه تاریخ با نثار جان خویش در بستر رسول الله (ص) خوابیدند. آری، آن شب لیلة المبیت بود.

 ماه ربیع الاول آمیخته با خاطره غم انگیزی چون شهادت امام حسن عسکرى (ع)، ماه میلاد مبارک پیامبر گرامى اسلام (ص) و حضرت امام صادق (ع)، هجرت پیامبر اکرم (ص) از مکه به مدینه، ازدواج حضرت محمد (ص) با حضرت خدیجه (س)، آغاز امامت پربرکت حضرت بقیة اللّه (عج) و ماه رخداد واقعه عظیم «لیلة المبیت» است و در مجموع از ماه‌هاى بسیار پربرکت و پرخاطره‌ای است که سزاوار است، همه علاقه‌مندان مکتب اهل بیت (ع) آن را ارج نهند و گرامى بدارند.