روزی فردی در بیمارستان بستری شد. پزشک بعد از معاینه گفت متاسفانه کاری نمی تواند بکند و چند روز بیشتر به پایان عمر او باقی نمانده است. بعد از خروج پزشک، بیمار که بسیار غمگین و دل شکسته بود به کنار پنجره رفت و با تمام وجود گفت:

خدایا به من کمک کن تا از این بیماری رهایی یابم.
 
به یکباره صدایی بسیار آرام و مطمئن شنید که میگوید: به تو کمک میکنم.
 
بیمار خوشحال شد پس از چندی پزشک جراح وارد اتاق شد و گفت:
 
من به تو کمک میکنم. میتوانم تو را از این غده جدا کنم و آنرا ازبدن تو خارج کنم.
 
بیمار گفت: ممنون کس دیگری قرار است به من کمک کند.
 
چندی بعد یک متخصص شیمی درمانی وارد شد و به او گفت: من میتوانم داروهایی برای شما تجویز کنم و شما را از این غده خلاص کنم.
 
او گفت: ممنون کس دیگری قرار است به من کمک کند.
 
چند روز بعد یک متخصص انرژی درمانی وارد شد و گفت: من میتوانم تو را با انرژی درمانی از شر این غده راحت کنم، ولی بیمار انتظار کس دیگری را داشت و گفت:
 
نه ممنون! من نیازی به کمک شما ندارم. قرار است کس دیگری به کمک من بیاید.
 
پس از چند روز بیمار فوت کرد. او در جهان دیگر با خدای خود گفتگو کرد و گفت:
 
خدایا تو گفتی که اجابت میکنی؛ تو گفتی که در را باز میکنی؛ پس چرا شفا ندادی؟ چرا اجابت نکردی؟ دوباره همان صدای آرام و مطمئن را شنید که میگفت: ای بنده من، من سه بار برای شفا دادن تو آمدم، ولی تو هر بار مرا رد کردی.

 
آری، خداوند به صورتهای مختلف به سراغ بندگانش میرود و از طریق دیگران کمک  و رحمت خود را میفرستد. ما باید کانال و مسیر رحمت و عشق الهی شویم و دیگران را کانال وعشق و رحمت الهی بدانیم.