مثل دوستی که همیشه موقع دست دادن خداحافظی، آن لحظه‌ ی قبل از‌‌ رها کردن

دست، با نوک انگشت‌هاش به دست‌هایت یک فشار کوچک می‌دهد…
راننده تاکسی‌ای که حتی اگر در ماشینش را محکم ببندی بلند می‌گوید: روز خوبی داشته‌ باشی
افرادی که توی اتوبوس وقتی تصادفی چشم در چشمشان می‌ شوی، دستپاچه رو برنمی گردانند، لبخند می‌زنند و هنوز نگاهت می‌کنند.
افرادی که حواسشان به بچه‌‌های خسته‌ ی توی مترو هست، به‌آنه جا می‌دهند، یا گاهی بغلشان می‌کنند.
آنهایی که هر دستی جلویشان دراز شد به تراکت دادن، دست را رد نمی‌کنند. هر چه باشد با لبخند می‌گیرند و یادشان نمی‌رود همیشه چند متر جلو‌تر سطلی هست، سطل هم نبود کاغذ را می‌شود تا کرد و گذاشت توی کیف.
دوست‌هایی که بدون مناسبت کادو می‌ خرند، مثلا می‌گویند این شال پشت ویترین انگار مال تو بود… یا گاهی دفتر یادداشتی، نشان کتابی …
افرادی که از سر چهارراه نرگس نوبرانه می‌خرند و با گل می‌روند خانه.
افرادی که حواسشان به گربه‌‌ها و پرنده ‌ها هست.
افرادی که اگر توی کلاس تازه ‌وارد باشی، زود صندلی کنارشان را به لبخند تعارف می‌کنند که غریبگی نکنی.
افرادی که خنده را از دنیا دریغ نمی‌ کنند، توی پیاده‌ رو بستنی چوبی لیس می‌زنند و روی جدول لی لی می‌کنند.

و در آخر اینکه همین افرادی که با چیزهای کوچکی دنیا را به جایی بهتر برای زندگی کردن خود تبدیل می‌کنند.

پس بیا من و تو نیز این گونه باشیم.