وب سایت روستای بنار آزادگان - عادل فردوسي پور کيست؟

فهرست

پربازدیدترین ها

لینک دوستان

صفحه نخست » گوناگون

تاريخ انتشار: 26 دي 1389 - 06:25

چاپ خبر

عادل فردوسي پور کيست؟

ارسال شده بيش از 14 سال پيش ، بازديد: 2391

عادل فردوسی‌پور در مهرماه ۱۳۵۳ در محله شهر آرا تهران متولد شد. وی فرزند نخست

خانواده است و یک خواهر و یک برادر نیز دارد. پدرش از اهالی رفسنجان و کرمانی الاصل است. وی دوران دبستان را در مدرسه «ذوقی» گذراند. از‌‌ همان زمان علاقه‌اش به فوتبال نیز نمود پیدا کرد، علاقه‌ای که بعد‌ها خانواده را نگران کرد. عادل دوره راهنمایی را در مدرسه طالقانی گذراند و چهارسال دبیرستان را به مدرسه البرز رفت و با معدل ۱۸ دیپلم گرفت.
وی علاقه زیادی به نشریات ورزشی داشت؛ تمام امید و آرزویم مجله «دنیای ورزش» یا «کیهان ورزشی» بود که هر هفته برای بدست آوردنش کلی تلاش می‌کردم. خانواده‌اش اهل فوتبال نیستند، وی در این باره گفته است که «هضم این موضوع که من فوتبال را دوست دارم برای خانواده‌ام بسیار دشوار بود، با التماس پدرم چند باری مرا به استادیوم برد، اما موضوع آن بود که آن‌ها اصلا به فوتبال علاقه‌ای نداشتند.»

همزمان با آغاز دوره دبیرستان به دلیل علاقه فراوانی که به زبان انگلیسی داشت به یادگیری زبان پرداخت. با ورود به دانشگاه شریف در رشته مهندسی صنایع، توانست یادگیری زبان انگلیسی را نیز ادامه دهد و در سال سوم دانشگاه انگلیسی را بخوبی فرا بگیرد. او تحصیل را در دانشگاه شریف تا مقطع کار‌شناسی ارشد در رشته صنایع ادامه داد و در‌‌ همان دانشگاه به تدریس زبان تخصصی مشغول شد.

فردوسی‌پور فوتبال را دوست دارد و خوب نیز بازی می‌کند. شعر دوست نیز هست و با سپهری میانه‌ای دارد.

«راستی اگر سهراب سپهری زنده بود، می‌توانست در برنامه» نود «به عنوان یک کار‌شناس حاضر باشد. حیف شد!» او در سال ۱۳۸۴ با گروه اجرایی نمایش «فنز» به نویسندگی و کارگردانی محمد رحمانیان همکاری کرد. نمایش «فنز» درباره یک خانواده انگلیسی بود که همگی از طرفداران متعصب تیم منچس‌تر یونایتد بوده و پرویز پرستویی در این نمایش نقش برادر بزرگ‌تر را ایفا می‌کرد که گزارشگر رادیو بود و عادل نیز به جای او گزارش انگلیسی می‌کرد.

از روزنامه نگاری تا اجرای برنامه

وی فعالیت رسانه‌ای خود را در سال ۱۳۷۲، با روزنامه‌نگاری در اولین روزنامه ورزشی کشور، روزنامهٔ ابرار ورزشی به سردبیری اردشیر لارودی آغاز کرد. در آن زمان، سال سوم مهندسی بود.
خود وی در این باره می‌گوید: «اردشیر لارودی در رابطه با حیطه کاری‌ام پرسید و پاسخ دادم ترجمه. متنی به دستم داد. صبح فردای آن روز کارم را تحویل دادم و از چند روز بعد کار را شروع کردم.» بزرگ‌ترین علاقه مندی‌اش حضور در صدا و سیما بود، وی در این باره می‌گوید: «n بار تست دادم تا در ‌‌نهایت قبول شدم.
آخرین باری که تست دارم اواخر سال ۱۳۷۳ بود. اوایل هم پاسخ مثبت بود، اما می‌گفتند صدات جوان است و پخته نیست.»

پس از چندین آزمون به صدا و سیما راه یافت اولین بار در سال ۱۳۷۴ در جریان بازی فوتسال جام رمضان صدایش از صدا و سیما پخش شد.
در ابتدا به گزارش برنامه منتخب ورزشی پرداخت و با گزارش بازی‌ها در جام جهانی ۹۸ به شهرت رسید. آن زمان کسی اسم فردوسی‌پور را نمی‌دانست، درباره‌اش می‌گفتند «ه‌مان مجری که می‌داند شب قبل بازیکنان لیورپول چه خورده‌اند!» فردوسی‌پور به روز بود و اطلاعات تازه‌ای داشت، اسامی بازیکنان خارجی را درست تلفظ می‌کرد و در شیوه گزارشگری و خواندن اسامی، در صدا و سیما تحولی ایجاد کرد.

هوشنگ نصیرزاده درباره وی می‌نویسد: «جوانی است قد بلند، عاشق فوتبال، بسیار کم رو و خجالتی، سر به زیر، کم حرف، طرفدار انتقاد، نوگرا و دارای خانواده اصیل و معتقد به اصول.»

مازیار ناظمی در باره حضور عادل فردوسی‌پور در صدا و سیما می‌نویسد: «اگر اشتباه نکنم سال ۱۳۷۵ بود که به عنوان گوینده و تهیه کننده در گروه ورزش شبکه سه سیما فعالیت داشتم یادم می‌‌اید جوان قد بلند و موفرفری آمده بود که تست گزارشگری فوتبال بدهد. کلی مجلات» ورد ساکر «هم زیر بغلش بود و قرار شد روی یکی از فوتبالهای اروپائی صدا بگذارد وقتی کارش را شروع کرد به حدی صدایش بد و اجرایش مشکل داشت که همه می‌خندیدند.
کمتر کسی از بچه‌های حاضر در آن زمان فکر می‌کردند عادل بتواند با جواد خیابانی که برای خودش اسم و رسمی بهم زده بود، رقابت کند و در ‌‌نهایت هم او را کنار بزند. گزارشگری تنیس، مسابقات اتومبیلرانی، نوشتن اطلاعات لازم برای برخی گزارشگران قدیمی‌تر و کم کم وارد شدن به عرصه گزارشگری فوتبال مسیری بود که عادل در سیما طی کرد.»

درباره کمک همکارانش به پرسپولیس می‌گوید: «سعی کرده‌ام از همه آن‌ها چیز یاد بگیرم؛ از وارث، شفیع، کوتی و بهروان گرفته تا جواد خیابانی که خیلی به من کمک کرد. و حتی همکاران نسل جدید مثل آقای علیفر، مزدک [میرزایی]، پیمان [یوسفی] و بقیه.» اگر برنامه‌های ورزشی صدا و سیما را در خاطر مرور کنیم، از جام جهانی ۹۸، عادل فردوسی‌پور مهم‌ترین بازی‌های ایران را به همراه جواد خیابانی گزارش کرده، هرچند که این روز‌ها، حرفه‌ای‌گری اولی موجب کسادی کار دومی شده است.
او می‌گوید طرفدار هیچ تیمی نیستم، با جوی که ایران دارد نمی‌شود طرفدار تیمی بود. اما به لیورپول انگلیس از قدیم علاقه داشته است.

وقتی برنامه «نود» کلید خورد

فردوسی‌پور در سال ۷۸، طرحی را از روی یک برنامه پر مخاطب ایتالیایی ارائه داد که در خرداد‌‌ همان سال در قالب برنامه ۹۰ ارائه شد، برنامه‌ای که شهرتی برای او به ارمغان آورد.

وی درباره برنامه «نود» می‌گوید: «ماهیت برنامه» نود «نقد و بررسی بازی‌های لیگ و اتفاقات پیرامون فوتبال است. نمی‌توان اصل آن را تغییر داد.» فردوسی‌پور متاهل است و از نظرات همسرش در خصوص برنامه بهره می‌گیرد. او از نظرات دیگران استقبال می‌کند، اما برای برنامه‌اش اسلوبی دارد.

داور پیشکسوت فوتبال ایران در این باره می‌گوید: «عادل سعی می‌کند برنامه نود را به هیچ کس و هیچ چیز نفروشد و از بهترین دوستش هم انتقاد می‌کند. او مهارت دارد که وارد ماجراهایی شود که برای افکار عمومی جالب است و متخصص کشیدن مو از ماست است.»

وی همزمان با برنامه نود بزرگ شد و با آغاز دوره لیگ بر‌تر فوتبال و برنامه‌های هفتگی‌اش که به تحلیل رویدادهای ورزش فوتبال کشور می‌پرداخت، چهره شد. آنچنان که برنامه‌هایش تاثیر مستقیمی در تیم‌های مطرح کشور، فدراسیون و تربیت بدنی داشت.
وی در این سال‌ها همیشه یک روند رو به رشد را طی کرده و سعی کرده به خطوط قرمز احترام بگذارد. به قول خودش هرگاه که کسی نیز به این خطوط احترامی نگذارد، پرچم می‌زنم و بالا و پایین می‌پرم.
در این سال‌ها که برنامه «نود» را ارائه می‌دهد، در استودیوی شماره ۱۴ به اجرای برنامه می‌پردازد، استودیوی کوچکی که به یمن دستگاه‌های دیجیتالی بسیار بزرگ به نظر می‌رسد.
معمولا در زمان تعطیلی لیگ، برنامه نود نیز تعطیل است. سرقفلی «نود» نیز به نام عادل زده شده، هرچند که تاکنون چهار بار مزدک میرزایی و رضا جاودانی به جای او ایفای نقش کرده‌اند، اما کسی آن‌ها را به یاد نمی‌آورد، همه نود را به نام فردوسی‌پور می‌شناسند.

منبع: سایت علمی دانشجویان ایران
گردآوری: پایگاه اینترنتی پرشین وی